قبل از آنکه سراغ دیوار برای خرید تلویزیون برویم شاید بد نباشد با انواع تلویزیون و مشخصاتشان آشنا باشیم. تلویزیونها ۳ دستهی عمده دارند:
تلویزیونهای CRT (لامپی)
تلویزیونهای پلاسما
تلویزیونهای ال.سی.دی
تلویزیونهای CRT )لامپی(: این نوع از تلویزیون که قدیمیترین شکل تلویزیونهاست، به حجم زیاد و فریم بزرگش معروف است. کیفیت تصویر در این گونه از تلویزیونها نسبت به سایر مدلها پایینتر است اما عمر این نوع تلویزیونها بسیار بالاست. این تلویزیونهای طی زمان پیشرفت کردند و از حالت سیاه و سفید به رنگی و صفحه نمایش تخت رسیدند.
تلیوزیونهای پلاسما: اولین گونهی تلویزیون با ضخامت کم بودند. آیا میدانید چرا به این تلویزیونها پلاسما میگویند؟ به این خاطر که در سلولهای صفحهی نمایش این تلویزیونها از گازهایی با بار الکتریکی استفاده میشود که به آنها پلاسما میگویند. کنتراست تصویر و میزان گرمی رنگهای در تلویزیونهای پلاسما از تمامی تلویزیونهای دیگر بیشتر است، اما از سمت دیگر این تلویزیونها به خاطر تکنولوژی خاصشان مصرف برق حدوداً بالایی دارند.
تلویزیونهای اِل.سی.دی LCD: این تلویزیونها با آنکه از لحاظ شکل بسیار به تلویزیونهای پلاسما نزدیکاند اما شیوهی پخش تصاویر در آنها کاملاً متفاوت است و در این تلویزیونها از کریستال مایع برای پخش تصویر استفاده میشود. تلویزیونهای ال سی دی بعدها پیشرفت کردند و تلویزیونهای ال.ای.دی LED، اُ.اِل.ای.دی OLED و فُر.کِی 4K با همان فناوری پایهای ال.سی.دی LCD اما کیفیت تصاویر بهتر به بازار ارائه شدند.
توجه کنید که در تمام این تلویزیونها کیفیت تصویر با معیارهای عددی بیان میشود، و کلماتی مانند اِچ.دی HD، فول.اچ.دی Full HD یا فُر.کِی 4K همگی اشاره به تعداد پیسکلها دارند. در تلویزیونهای نسل جدید تصویر از پیکسل ساخته میشود. پیکسلها مربعها کوچکی هستند که با کنار هم قرار گرفتن تصویر را شکل میدهند. هر چه تعداد پیکسلها بیشتر باشد، تصویر بافت ریزتر و باکیفیتتری دارد. کیفیت تصاویر با همین اعداد مرتبط با پیکسل نشان داده میشود. برای آنکه مفهوم کیفیت تصویر و ارتباطش با تعداد پیکسلها را بهتر درک کنید به عکسهای زیر نگاهی بیندازید.